First days in India + Salesian Sisters
Door: Lien Nullens
Blijf op de hoogte en volg Lien
28 December 2009 | India, Bangalore
Hola, ik wil eerst nog iedereen bedanken voor de lieve berichtjes en kadootjes etc voor mijn vertrek en bedankt kiri voor mijn kerstkado ;-), en meisje bedankt voor het boekje, het is echt de max haha ik schrijf er nu verder in...
oke waar zaten we..
We zitten nog steeds in Bangalore, aangezien alle treinen en bussen vol zaten dus blijven we nog 1 nacht en morgenvroeg vertrekken we van hieruit naar Pondicherry waar mijn project doorgaat in het nabijgelegen weeshuis.
Ik ga ontzettend blij zijn als we er gaan zijn want het is 9u onderweg met de bus, de indische bus.
Ik laat het jullie weten als ik goed geariveerd ben...
Nu gisteren was onze missie om naar het weeshuis te gaan, de salesian sisters ( Ja van u, Seppe!) in Bangalore, we hadden het adres opgezocht en gevonden op het net en het was maar een zestal km, dus dat was goed te doen...dachten we...
Geen enkele taxi kende het adres en uiteindelijk heeft onze gastvrouw hier een riksjaw geroepen en uitgelegd nr waar we moesten, oke riksjaw ingestapt en leuk de haren in de wind hop naar de zusters...
Ik denk dat hij ongeveer 4 keer is gestopt om de weg te vragen en we zaten echt middenin het echte india, kleuren en geuren, overal mensen, veel stof en vuil, koeien langs de weg holy holy cow, rare snuiters en dorpsgekken, teveel om op te noemen en het is echt ongelofelijk !!
Goed, na een heeeele rit zaten we nog steeds op de riksjaw en onze bestuurder verzekerde ons steeds dat het niet ver meer was en hups hij sprong weer op zen stoeltje en gas geven , en waarempel hij kreeg nog gelijk, we kwamen aan een groot domein en onze bestemming was bereikt!!
De personen in kwestie mogen zich nog aan een uitgebreid verslag verwachten want het was de moeite, de zusters waren heel vriendelijk en ontvingen ons met open armen, heerlijk 'licht pikant' indisch gegeten met zuster Edith, rongewandeld en veel gepraat en geluisterd>
Zuster Edith is ondertussen 89 jaar en zit in een rolstoel, ze was wel nog zeeer spaakzaam en kende jullie, Marina , Seppe en Remko nog allemaal, we vertellen het jullie als we terug zijn in geuren en kleuren, ze heeft zelfs een videoboodschap ingesproken met de beste wensen !!
Onze terugreis was op zen minst even bewogen, we moesten de bus op deze keer, uiteraard werden we weer als attractie gezien en weer typisch op zen Indisch hadden we platte band en werden we verzocht om midden in het echte india uit te stappen en een andere bus proberen te pakken te krijgen, letterlijk dan wel...
Maar goed het is allemaal gelukt en we zijn weer veilig in ons verblijfje geraakt..
Over het algemeen is het echt zoals 'men' zegt, ik ga nu al de geuren hier nooit meer vergeten en ik heb echt tijd nodig om alles te verwerken, het is zeeer indrukwekkend en je moet het eigenlijk meemaken om het te geloven...
Het is echt een waaier aan geuren die je neus elke dag passeert, zoveel mensen, kinderen die bedelen en een hele weg aan mijn arm hangen,oude vrouwen die ons binnen roepen en ons foto's laten maken, echt heel vriendelijk en geinteresseerd volk hier..
Zowel eergisteren, gisteren en vandaag zijn er processies van moslims bezig, en dit is echt indrukwekkend, al deze mensen zijn volledig in het zwart gekleed en gesluierd, vrouzen en mannen gescheiden die luisteren naar toespraken in een grote tent, het is echt ongelofelijk hoeveeel mensen er dan bij elkaar zitten..
De eerste processie hebben we gezien en dat was een lange zwarte stoet , enkel mannen en jongens die zichzelf met hun hand op hun hart sloeen, en dus echt vreemd voor ons, zij met starre blik en echt gemeend hard sloegen ze zichzelf..
Vandaag was het weer processie geweest en blijkbaar was het nog een stap verder, nu zagen we verschillende mannen onder het bloed langs de weg zitten en kinderen met een grote bloedplek op hun hoof en in verband gewikkeld rondlopen, niet echt aangenaam om te zien, maar ik meen me te herinneren dat ik dit ritueel op televisie heb gezien.
Maar nu in het echt, weer stof tot nadenken en verwerken, al dat bloed en die mannen en kinderen die zichzelf geselen tot er bloed vloeit..
Ik ga nu ver ophouden, een indische gast komt me hier vragen of 'everything cool' is en wiebelt dan met zijn hoofd, de typische beweging hier ;-)
So, everything cool en ik hoop met jullie ook, ik ga mezelf nog wat verder laten wennen aan de temperaturen, het eten en de hygiene (gebrek aan) op straat het lawaai, constante getoeter en al de rest dat ik nog vergeet haha..
Maar we maken het dus goed!!
Tot de volgende en dat zal vanuit PONDICHERRY zijn..
Groetjes van ons allemaal xxx
( Dre komt hier met verhalen en bloedspetters op hem van de processie)
oke waar zaten we..
We zitten nog steeds in Bangalore, aangezien alle treinen en bussen vol zaten dus blijven we nog 1 nacht en morgenvroeg vertrekken we van hieruit naar Pondicherry waar mijn project doorgaat in het nabijgelegen weeshuis.
Ik ga ontzettend blij zijn als we er gaan zijn want het is 9u onderweg met de bus, de indische bus.
Ik laat het jullie weten als ik goed geariveerd ben...
Nu gisteren was onze missie om naar het weeshuis te gaan, de salesian sisters ( Ja van u, Seppe!) in Bangalore, we hadden het adres opgezocht en gevonden op het net en het was maar een zestal km, dus dat was goed te doen...dachten we...
Geen enkele taxi kende het adres en uiteindelijk heeft onze gastvrouw hier een riksjaw geroepen en uitgelegd nr waar we moesten, oke riksjaw ingestapt en leuk de haren in de wind hop naar de zusters...
Ik denk dat hij ongeveer 4 keer is gestopt om de weg te vragen en we zaten echt middenin het echte india, kleuren en geuren, overal mensen, veel stof en vuil, koeien langs de weg holy holy cow, rare snuiters en dorpsgekken, teveel om op te noemen en het is echt ongelofelijk !!
Goed, na een heeeele rit zaten we nog steeds op de riksjaw en onze bestuurder verzekerde ons steeds dat het niet ver meer was en hups hij sprong weer op zen stoeltje en gas geven , en waarempel hij kreeg nog gelijk, we kwamen aan een groot domein en onze bestemming was bereikt!!
De personen in kwestie mogen zich nog aan een uitgebreid verslag verwachten want het was de moeite, de zusters waren heel vriendelijk en ontvingen ons met open armen, heerlijk 'licht pikant' indisch gegeten met zuster Edith, rongewandeld en veel gepraat en geluisterd>
Zuster Edith is ondertussen 89 jaar en zit in een rolstoel, ze was wel nog zeeer spaakzaam en kende jullie, Marina , Seppe en Remko nog allemaal, we vertellen het jullie als we terug zijn in geuren en kleuren, ze heeft zelfs een videoboodschap ingesproken met de beste wensen !!
Onze terugreis was op zen minst even bewogen, we moesten de bus op deze keer, uiteraard werden we weer als attractie gezien en weer typisch op zen Indisch hadden we platte band en werden we verzocht om midden in het echte india uit te stappen en een andere bus proberen te pakken te krijgen, letterlijk dan wel...
Maar goed het is allemaal gelukt en we zijn weer veilig in ons verblijfje geraakt..
Over het algemeen is het echt zoals 'men' zegt, ik ga nu al de geuren hier nooit meer vergeten en ik heb echt tijd nodig om alles te verwerken, het is zeeer indrukwekkend en je moet het eigenlijk meemaken om het te geloven...
Het is echt een waaier aan geuren die je neus elke dag passeert, zoveel mensen, kinderen die bedelen en een hele weg aan mijn arm hangen,oude vrouwen die ons binnen roepen en ons foto's laten maken, echt heel vriendelijk en geinteresseerd volk hier..
Zowel eergisteren, gisteren en vandaag zijn er processies van moslims bezig, en dit is echt indrukwekkend, al deze mensen zijn volledig in het zwart gekleed en gesluierd, vrouzen en mannen gescheiden die luisteren naar toespraken in een grote tent, het is echt ongelofelijk hoeveeel mensen er dan bij elkaar zitten..
De eerste processie hebben we gezien en dat was een lange zwarte stoet , enkel mannen en jongens die zichzelf met hun hand op hun hart sloeen, en dus echt vreemd voor ons, zij met starre blik en echt gemeend hard sloegen ze zichzelf..
Vandaag was het weer processie geweest en blijkbaar was het nog een stap verder, nu zagen we verschillende mannen onder het bloed langs de weg zitten en kinderen met een grote bloedplek op hun hoof en in verband gewikkeld rondlopen, niet echt aangenaam om te zien, maar ik meen me te herinneren dat ik dit ritueel op televisie heb gezien.
Maar nu in het echt, weer stof tot nadenken en verwerken, al dat bloed en die mannen en kinderen die zichzelf geselen tot er bloed vloeit..
Ik ga nu ver ophouden, een indische gast komt me hier vragen of 'everything cool' is en wiebelt dan met zijn hoofd, de typische beweging hier ;-)
So, everything cool en ik hoop met jullie ook, ik ga mezelf nog wat verder laten wennen aan de temperaturen, het eten en de hygiene (gebrek aan) op straat het lawaai, constante getoeter en al de rest dat ik nog vergeet haha..
Maar we maken het dus goed!!
Tot de volgende en dat zal vanuit PONDICHERRY zijn..
Groetjes van ons allemaal xxx
( Dre komt hier met verhalen en bloedspetters op hem van de processie)
-
28 December 2009 - 13:30
Wouter:
lien zo prettog je er geraakt bent helemaal india nu geuren en onvergetelijke kleuren dankje voor je woordjes hehe ben ik ernog niet helemaal uitgelesen have you and joure famillie a cool time -
28 December 2009 - 15:29
Danny:
Wow...
je omschrijving is zo reeel dat we er bijna zelf inzitten,klinkt super, smaakt wss heel super,
en dat weer..belgie laat zich weer vol regenen..
En al veel schoon volg tegemoet gekomen??
je moet ook nog even tijd maken voor yoga endan kan je de hele dag verder!!
Have fun en enjoy x -
28 December 2009 - 16:30
Paul:
Lien,
Je schrijft zo vlot,levensecht en bijwijlen hilarisch!Het is een waar genot om je verslagen te lezen.
De groetjes aan Lief en André en pas op voor de koeievlaaien...
xxxx -
28 December 2009 - 19:00
Eddy En Joke:
Knap reisverslag
we volgen jullie avonturen op de voet
wachten met spanning op eerste foto's
groetjes vanuit de,ietwat koudere burchtlaan
ook van onze Italianen
-
28 December 2009 - 19:30
Mieke:
lien,
blijven mailen.., hopelijk binnenkort ook enkele foto's.
zie je nog westerlingen? nog een vlotte reis en met veel geduld raak je al ver.(ook groetjes van meter) -
28 December 2009 - 19:52
Tsjoei:
Als ik dat allemaal lees dan begint het zeker te kriebelen.
Ik kan wel geloven dat het even een cultuurshok is.
Vind het ook wel de max dat het zuster Edith Seppe nog kende na al die jaren, miss een beetje hoop voor mij dat ik ook zo veel geluk zal hebben.
Hou je nog goed en tot de volgende.
Groetjes x
-
30 December 2009 - 13:42
Marina:
We zijn benieuwd naar de
videoboodschap en je ver-
slag van het bezoek aan
sister Edith-het kan goed
zijn dat jullie pikant
indisch etentje gestoofde
cavia was...hebben we daar ook gekregen.
Veiligebustrip nr Pondicherry en tot ziens
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
