Great Times in Goa and An Indian Wedding !!

Helloo,

Onze laatste week in India zit er bijna op, hier in Goa hebben we rustig kunnen uitbollen en het weer is hier fantastisch, het zeewater is zelfs te warm haha en we hebben al lekker gegeten bij verschillende restaurantjes die hier in overvloed zijn..
Dus algemeen genomen hebben we het hier erg naar onze zin ja, Lief en Andre kunnen het hier nog wel wat uithouden..

Nu woendag hadden we een uitstap vastgelegd om de beroemde vlooienmarkt op Anjuna beach te bezoeken per boot naar daar en dan wat shoppingtijd-veel te kort uiteraard- en dan terug met de boot.
En gelukkig hebben we dat zo gedaan (wilden eerst met de bus gaan) want onderweg met de boot zagen we toch wel geen dolfijnen springen zeker!! Enkele meters van ons verwijderd!! Ze hebben de boot daar effe stilgelegd om ons nog wat beter te laten kijken en natuurlijk hebben we er foto's van echt wauw dolfijnen in het wild dat was echt wel heel leuk, en ze lachtten zelfs een beetje ;-)

De markt was ook de moeite waard, veel kleuren en geuren en allerlei soorten mensen, tibetanen met hun juwelen, koorddansers, bedelaars en toeristen. Enkele koopjes gedaan, afdingen en eens lief kijken is de boodschap haha!
De boottocht terug kregen we terug enkele dolfijnen in beeld en wat uitleg over de streek en de stranden.
Zo ligt er al tien jaar een mega boot te roesten voor Candolim beach omdat de dronken bestuurder van de boot in slaap was gevallen (too much vodka) en gestrand is.
De meeste toeristen die je in Goa ziet zijn engelsen en russen, niet meteen het leukste volkje maar goed...Dankzij Lief haar blonde haren denken ze dat we van Zweden of Denemarken zijn, daar kunnnen we nog mee leven, want als we zeggen Belgie , dat kent hier niemand.
Deze morgen moest onze indiache ober ook even goed kijken wat die bruine brij op mijn brood toch was en van Nutella had hij nog nooit gehoord haha..

Donderdag zijn we met de bus naar de hoofdstad van Goa gegaan, Panjim genaamd en hebben we daar wat rondgelopen, veel speciaals was er niet echt te bezoeken maar het is nog altijd India dus we komen nog steeds ogen te kort..

En oke dat turkooisen kerkje zag er wel leuk uit, vooral door de kleurige sari's die ervoor stonden.
En daar zijn we toch wel even blijven staan toen we zagen dat er een bruiloft ging beginnen, Dre begon al direct te filmen en mengde zich al tussen de vrouwen en de bruidegom die werd versierd met juwelen en een felle muts en werd bepoteld door ontelbare met henna beschilderde handen.

En haha toen werden we vriendelijk verzocht om mee binnen te gaan, oke niet twijfelen gewoon gaan, we staken op zen minst gezegd redelijk af met onze westerse kledij en korte rokjes en topjes tussen al die opgedirkte en met glitters en juwelen behangen vrouwen en propere hemdjesmannen.
Maar goed, een hindoe bruiloft is toch echt de moeite en het was heel interessant, vooraan twee grote versierde stoelen, bruid en bruidegom tegenover elkaar met tussen hen de bebloede doek van de huwelijksnacht en echt allerlei rituelen met wierook, kokosnoten, rijst en damp niet gewoon..

Ondertussen hadden we al veel bekijks natuurlijk en werden we verplicht deel te nemen in het schouwspel, zo moesten we ieder een handje kleurige rijst nemen om op het paar te gooien, suiker uit de schaal eten en kwamen ze rond met een schaal, kregen Lief en ik met gele en rode poeder een bol op ons hoofd en bloemen voor in het haar en kreeg Dre een hele rode streep op
zijn voorhoofd.
We hoorden er gewoon helemaal bij haha.
Kwamen er dan nog mannen en vrouwen zeggen 'dont leave! you have to eat here, dont go before'
Oke no problemo, een beetje onwennig schoven we aan bij het buffet, waar we keurig een goeie portie van elke pot kregen en we lieten het ons goed smaken want het was zeer lekker eten en niet too spicy ( levert altijd glimlachen op bij de indiers als we dat vragen)
En natuurlijk ook het bruidspaar een mooie toekomst gaan wensen, moesten ze weten van welk land we waren en ook nog 10 keer op de foto met alle mogelijk zussen en broers en ouders en grootouders, nadien kregen we elk ( Lief zelfs twee) een mooi doosje in onze handen gestopt met 'Bombay Sweets' in, leuk aandenken ja en echt weer zo'n vriendelijke mensen, ik denk dat we daar zo een beetje onze hele namiddag hebben gezeten en gekeken en bekeken zijn.

Helemaal waren we vertrokken toen we op de foto moesten met zowat elke gast op het feest haha en Lief en Dre moesten geduld hebben toen er weer gevraagd werd of ze met me op de foto konden, die indiers toch ja haha en dan voel je ineens nog een arm om je heen en wordt je bijna plat omhelst door een indische vrouw die eens een belgische goed wilt voelen haha maar wat hadden ze een lol en ons afscheid was natuurlijk weer een reden om nog een laatste foto te maken, Lief en ik tussen het bruidspaar en uiteindelijk lieten we ze rustig verder trouwen, alhoewel rustig niet het juiste woord is met al het vuurwerk en muziek ensemble..

Maar het was weer een belevenis die ik niet had willen missen, ik had het niet gedacht (maar wel stiekem gehoopt) om een indische bruiloft mee te maken van dichtbij, zo zie je maar dat de beste dingen de onverwachte zijn!

En nu zijn we al aan onze laatste dag in Goa, de laatste keer een verslag vanuit India..Wat is de maand toch snel gegaan en zo veel dat we in een maand gezien hebben, het is echt ongelofelijk dat we hier zijn geraakt en ik ben echt blij dat we alles hebben kunnen doen wat de bedoeling was en het is uiteindelijk zoveel meer geworden, het winnen van die wedstrijd was toch wel een van de beste dingen in mijn leven en een echt avontuur van begin tot einde.

Ik kan natuurlijk niet zeggen dat het altijd even gemakkelijk was, het is echt aanpassen in een andere omgeving en je komt ogen te kort op elk moment, het eten is niet zoals thuis en de nachten zeker al niet maar het was het allemaal waard..
En we mogen niet klagen, hier is zoveel meer miserie en ellende op elke hoek van de straat dat je je afvraagt hoe ze het volhouden zo te leven..

Nu, ik ga seffens nog een duikje in zee nemen, dan stilaan inpakken en morgenmiddag vliegen we met klamme handen naar Bangalore met Kingfisher airlines en wachten we daar af tot 02u20 snachts om door te vliegen naar Parijs en reken maar dat ik -als enige waarschijnlijk weer- heel hard zal applaudisseren als we de landingsbaan raken, dan pas ga ik gerust zijn..

Het zal een stevige aanpassing zijn, het gevoel van een rolkraag en lange broek kan ik mij al niet meer voorstellen haha.

Dus dit was het dan, ik blog wel verder vanuit Belgie ivm het project deel twee en wil iedereen al bedanken voor het lezen en de reacties haha das leuk om te lezen..

Maandag morgen zijn we weer in het land omstreeks 08u30..
Tot snel allemaal!

Lief, Andre, Lien xxx